|
![]() |
![]() |
De
taalsituatie van China lijkt eenvormig. De taal van de hoofdstad Peking geldt al meer dan 75 jaar als nationale standaard. Dit standaard-Mandarijn wordt niet alleen in heel China onderwezen, maar ook steeds vaker als norm gehanteerd in Chinese gemeenschappen buiten China. |
Het Chinese schrift gaat minstens 3200 jaar terug. De oudste vondsten zijn inscripties op bot, steen en brons. Maar Chinese karakters zijn vooral bekend als penseelschrift. In die vorm werden ze aanvankelijk geschreven op bamboe en hout, en pas veel later op zijde en papier. |
![]() |
![]() |
||
Literatuur
Hilary Chappell, Sinitic
grammar. Oxford: Oxford University Press, 2001.
Jerry Norman, Chinese. Cambridge: Cambridge University Press, 1988.
Qiu Xigui, Chinese writing. Berkeley: Society for the study of Ancient China, 2000.
Jeroen Wiedenhof, Grammatica van het
Mandarijn. Amsterdam: Bulaaq, 2004 (2e druk 2006).
Zhou Youguang, The historical evolution of Chinese languages and scripts. Columbus: Foreign Language Publications and Services, 2003.
Achtergrond over de spreker
Berthold van Maris, "Het Chinees bestaat niet". NRC Handelsblad, 27 november 2004, p. 43